Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

Ναυάγησα στης ελπίδας το νησί



Αδύνατη η φυγή μου
ξονειρεύτηκε το όνειρο .
σαν άλλος Οδυσσέας στο νησί των Σειρήνων.
Ανελέητος ο ήχος των παφλασμών της θάλασσας
τα μανιασμένα κύματα 

θρυμματίζουν στα τυφλά τη σιωπή μου
Μια ώριμη υπομονή
συντροφεύει τη μοναξιά μου.
Ο υγρός παράδεισος γύρω μου
σβήνει τα όνειρα που έπεσαν μέσα του
σαν τους φλεγόμενους κομήτες
και ο απέραντος ορίζοντας με το λιανό φεγγάρι
κάνει το κορμί μου να λυπάται
Αμίλητη η ζωή μου κάθεται
μέσ΄στη συνήχηση του απείρου
και ο νους με την αθωότητα μικρού παιδιού

ζωγραφίζει με την οξύνουσα ομορφιά της χαραυγής
μια ζωή που φοράει γαλάζια όνειρα
και τρέχει με τον αγέρα!!






Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2016

Όνειρα


Σώματα αρματωμένα με πανοπλίες
καρδιές θωρακισμένες
από του κόσμου τους μαύρους κολασμένους
ένας κλοιός που γίνεται φυλακή
Νους και ψυχή ελεύθερα δραπετεύουν
γίνονται ένα με τον άνεμο και αλητεύουν
Όνειρα και πεθυμιές
σαν ξεστρατισμένα παιδιά
προκαλούν με πάθος τη ζωή
τρέπονται σε φυγή που πουθενά δεν οδηγεί
και κολυμπούν στο έρεβος
στου σκοταδιού το αμίλητο ποτάμι.
Όνειρα χλωμότερα από το θάνατο
ζωντανεύουν όταν λάμψει το φως
αυτό το αρχέγονο φως
που πάντα είναι μέσα μας
κι αντιστέκεται σε ο.τι προσπαθεί
να μας σταματήσει να ονειρευόμαστε.



Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016

Αλλάζοντας τη ρότα


Αυτό το εντός μου με τρομάζει
ξέρω πως υπάρχουν φόβοι

καλά κρυμμένοι αρχέγονοι
που ο.τι κι αν κάνω  

πέφτω πάνω τους.
Γωνίες αιχμηρές μου ματώνουν τα γόνατα
ξυράφια λεπίδες μου ματώνουν την καρδιά.
Κι εγώ επιμένω
να οδηγούμαι στο δύσβατο μονοπάτι
σαν να μη βλέπω άλλο δρόμο να ακολουθήσω.
Πετώντας πάνω από τα σύννεφα
ψηλά στο θόλο τ΄ουρανού

επιμένω και πιάνω τ΄αστέρια
που στα χέρια μου γίνονται αστερόσκονη
χωρίς ελπίδα να φωτίσουν
το σκοτεινό ουρανό του αύριο.
Μαζεύω την απελπισία μου
και συνθηκολογώ με τον ήλιο
που μου υπόσχεται μια νέα μέρα
αλλάζοντας τη ρότα του πεπρωμένου μου.


Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

Ανελέητος ήχος η σιωπή


Τα τζάμια έτριξαν
απ΄τη βαριά σιωπή
Η μοναξιά άκουσε τον αντίλαλό της!!!
Ανελέητος ήχος η σιωπή
Ένα άδειο κουφάρι
με σφραγισμένα χείλη
που βγάζουν λυγμούς απόγνωσης
χωρίς δάκρυα, στην έρημη ΄κάμαρη
Μια ατέλειωτη σιωπή
που περιμένει να γεμίσει
το κωφάλαλο δωμάτιο με λέξεις
σε μια μάταιη φλυαρία
να δώσουν νόημα
στο απέραντο κενό
Φύσηξε πνοή ζωής
άνοιξε το παράθυρο.
Γέμισε η κάμαρη πουλιά
και φτερουγίζουν οι ελπίδες
Γέμισε η κάμαρη με άνοιξη
και χρωματίζονται τα όνειρα
Η καρδιά βρήκε τους χτύπους της
το σώμα ψάχνει την πηγή της ζωής
και τα μάτια ποτίζουν μια στέπα!!



Σάββατο 16 Ιουλίου 2016

Γαλάζια μοίρα


Ένα καράβι είν΄ η ζωή
στο πέλαγο του χρόνου
Άνοιξες και φθινόπωρα
χειμώνες καλοκαίρια
μνήμες γεμάτες θάλασσα
γεμάτες με αλμύρα
Έχουν τον ήλιο συντροφιά
και φόβο τον αγέρα.
Τα διαβατάρικα πουλιά
περνούν δίνουν φιλί
και φεύγουν.
Αγρίμια της θάλασσας
ναυάγια
ανθρώπινα κουφάρια
πνοές που κόπηκαν
ελπίδες που χάθηκαν
όνειρα που έσβησαν
προδομένοι έρωτες
καρδιές που ράγισαν
κλάμα που σώπασε.
Μια άγκυρα που δεν πρόλαβε
να βρει λιμάνι.
Φύκια ,όνειρα,ελπίδες
ουρανός, θάλασσα
γαλάζια μοίρα

Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

Ροτα μαγική


Μέσα στον ξέφραγο χρόνο
άνοιξα τις λευκές φτερούγες μου
και ψάχνω νά 'βρω ρότα μαγική
στο ατέλειωτο γιορτάσι της ζωής
στα τρίστρατα του κόσμου
να μοιραστώ τα μυστικά
μαζί μ΄αστέρια μακρινά
ξεφεύγοντας από τα πλάνα βρόχια
που άπλωσε το φεγγάρι
Αφήνω την καρδιά μου ελεύθερη
να λουστεί με του ηλιάτορα το φως
σαν θα χαράζει η αυγή
Κάνω την ελπίδα φάρο
σε ακατοίκητο ακρωτήρι
και δένω τα όνειρά μου στο μουράγιο
χρωματίζοντας τον ορίζοντα
μέχρι να γαληνέψει η φουσκοθαλασσιά
για να σαλπάρουν σε ήρεμα πελάγη
και η ψυχή να ροβολήσει
στο δρόμο προς το φως!




Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Της ελπίδας το νησί


Σαν άλλος Οδυσσέας στον νησί των Σειρήνων
ναυάγησα στης ελπίδας το νησί.
Αδύνατη η φυγή μου
ξονειρεύτηκε το όνειρο.
Ανελέητος ο ήχος των παφλασμών της θάλασσας
θρυμματίζει στα τυφλά τη σιωπή μου
Ο υγρός παράδεισος γύρω μου σβήνει τα όνειρα
που έπεσαν μέσα του σαν τους φλεγόμενους κομήτες
Ο απέραντος ορίζοντας με το λιανό φεγγάρι
κάνει το κορμί μου να λυπάται.
Μια ώριμη υπομονή
συντροφεύει τη μοναξιά μου/.
Άλαλη η ύπαρξή μου βρίσκεται
μες στη συνήχηση του απείρου
και ο νους σαν το μικρό παιδί ζωγραφίζει
με την οξύνουσα ομορφιά της χαραυγής
μια ζωή που φοράει γαλάζια όνειρα
και τρέχει με τον αγέρα!!



Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

Το αστέρι


Το αστέρι που φώτισε τον ουρανό μου
λάμπει από την ίδια θέση στο στερέωμα τ΄ουρανού/.
Είναι το αστέρι που λάμπει και θα λάμπει
όσο συννεφιασμένος κι αν είναι ο ουρανός
κι ας κρύβεται κι ας χάνεται για λίγο.
Οδοιπόρος στους λαβύρινθους της σκέψης
περιμένω το βράδυ να μου φωτισει τα μοναχικά βήματά μου
και να σκορπίσουν τα γκρίζα σύννεφα
που βρέχουν αναμνήσεις
ανοίγοντας το δρόμο
σε όμορφες περιπλανήσεις
γεμάτες γαλανά αληθινά όνειρα
όνειρα που βλέπουν τα μάτια της ψυχής
με τη βαθιά σιωπή τους
όνειρα που κάνουν οι αιώνιοι ρομαντικοί .
Απλώνω το χέρι μου στον κήπο τ΄ουρανού
και κάνω μια ευχή!!




Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

Πρέπει και θέλω


Μέσα στο κεφάλι μου καλά κρυμμένος
ο άλλος μου εαυτός.......
αυτός που έχει όλα τα θέλω.
Απ΄έξω ο εαυτός μου με τα πρέπει
άβουλος
υποταγμένος
ακολουθεί το δρόμο
ασθμαίνοντας
που άλλοι χαράζουν
και τον βάζουν στις ράγες
της ταχείας
δεν έχει στάσεις για τα θέλω
δύσκολο να λιποτακτήσουν.
Η ταχεία τρέχει
πήρα θέση στο παράθυρο
τρέχει.............

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Στιγμές

Μικρές οι ζωές μας
κι όλος εκείνος ο έρωτας
που κυλάει απ΄τα χέρια μας
σαν κινούμενη άμμος της θάλασσας
σαν την άμμο στην κλεψύδρα
τελειώνει γρήγορα
δεν καταλαβαίνεις την αρχή του
καταλαβαίνεις μόνο το τέλος του
Γλυκόπικρη γεύση
και πάλι από την αρχή
Η άμμος του αιώνιου χρονόμετρου
Ο έρωτας στις μικρές ζωές μας
Στιγμές



 

Νέοι

Νεκροζώντανες φιγούρες
διαβάτες με άδεια βλέμματα και βήμα βιαστικό
Παραμιλητά και άσκοπες χειρονομίες
στο πουθενά......σύγχρονη επικοινωνία
με υπερσύγχρονα μέσα
τρέχουν να πιάσουν μια θέση
στον επίγειο παράδεισο
της ψεύτικης ευδαιμονίας
για να σκοτώσουν την ανία τους
να ρουφήξουν τον καφέ
πιστεύοντας πως παίρνουν
δόσεις οξυγόνου για το αύριο
και αύριο για το μεθαύριο
να ταξιδέψουν μέσα στα κυκλάκια του καπνού τους
αργός θάνατος
των αργόσχολων νέων
που τα όνειρά τους μπάρκαραν
σε χάρτινο καράβι
και ναυάγησαν στο πρώτο τους ταξίδι
ένας <<τιτανικός>>
που το όνομά του ήταν <<ΕΛΛΑΔΑ>>
...............και ήταν όλοι νέοι !!!!!

Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Όνειρα


Σώματα αρματωμένα με πανοπλίες
καρδιές θωρακισμένες 
από του κόσμου τους μαύρους κολασμένους
ένας κλοιός που γίνεται φυλακή.
Νους και ψυχή ελεύθερα δραπετεύουν
γίνονται ένα με τον άνεμο και αλητεύουν
Όνειρα και πεθυμιές
σαν ξεστρατισμένα παιδιά
προκαλούν με πάθος τη ζωή
τρέπονται σε φυγή μα πουθενά δεν οδηγεί
και κολυμπούν στο έρεβος
στου σκοταδιού το αμίλητο ποτάμι
Όνειρα χλωμότερα κι από το θάνατο
ζωντανεύουν όταν λάμψει το φως
αυτό το αρχέγονο φως 
που πάντα είναι μέσα μας
κι αντιστέκεται σε ο,τι προσπαθεί
να μας σταματήσει να ονειρευόμαστε.


 

Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

Κάστρα (Θεσσαλονίκης)

Μάτια που χάσκουν
μέσα απ΄τις μεγάλες κόγχες τους
τα Κάστρα
συνεχίζουν να γράφουν ιστορίες
ιστορίες παιδιών
που ακόμα παίζουνε κρυφτό
και χτίζουν τον ερωτά τους στα ψηλά
σαν αιώνιοι κατακτητές
Στολίζονται οι ράχες τους
με κυκλάμινα που ανθίζουν
στη μαζεμένη σκόνη των καιρών
ποτισμένα με τις σταγόνες της ομίχλης
Γράφουν ιστορίες ζευγαριών
που θέλουν να αιχμαλωτίσουν
τις στιγμές που φαντάζουν αιώνες
μ' ένα νυφικό και μια ανθοδέσμη
ένα κοστούμι και μεταξωτές κάλτσες
Οι δαμασκηνιές άνθισαν
δίνουν ζωή στα νεκροζώντανα κάστρα
και μας θυμίζουν πως η Άνοιξη
είναι μια σύντομη χαρά
στην αιωνιότητα που στέκεται
και μας κοιτά μέσα από τις πολεμίστρες.


Σάββατο 21 Μαΐου 2016

Φωτεινά αστέρια

Η ζωή μας κουκκίδα αιωρούμενη
στο άπειρο του σύμπαντος
του κατοικημένου από αστερόσκονη.

Κάποια λιγοστά αστέρια
ακτινοβολούν τη λαμπρότητα της γαλήνης
και μαγεύουν τους ονειροπόλους της γης
στα μοναχικά τους ταξίδια παγιδεύοντας το σκοτάδι.
Φωτίζουν τους οδοιπόρους
στις επώδυνες διαδρομές της ματαιοδοξίας
Ουράνιοι δρόμοι ανοίγονται
για να φωτίσουν και να διώξουν
τους άφατους ιριδισμούς της θλίψης
Ξεχωριστά καντηλέρια του αστερόκοσμου
αγγίζουν απαλά τις χορδές κάποιων ψυχών
κάνοντάς τες να χαμογελούν και να τραγουδούν
το θαύμα της ζωής ....το θαύμα της αγάπης
Υπάρχουν ακόμα αστέρια!
Κι αν θα βρούμε έστω ένα
το δικό μας αστέρι
το κρατάμε καλά φυλαγμένο
στης ψυχής μας τα βάθη.


 

Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

Θάλασσα και φεγγάρι


Μια θάλασσα ......όλη η ζωή μου
κι ένα φεγγάρι νιόφερτο που ακουμπούν τα όνειρά μου.
Σιωπές γεμάτες αγάπη
χτίζουν φωλιά στα όνειρα
αυτά που πάντα είναι απατηλά
και ξέμειναν κρεμασμένα στα κλαδιά των δένδρων
σαν τα τάματα στον Άγιο .....που περιμένουν το θαύμα!!
Το φεγγάρι χαμογέλασε
και μου έδειξε μια ελπίδα
κρεμασμένη στο πιο ψηλό κλαδί
Φόρεσα την υπομονή μου.
Το δένδρο άνθισε και μου δίδαξε
το θαύμα της αγάπης του Θεού.
Η ψυχή γαλήνεψε!!




Τρίτη 17 Μαΐου 2016

Η μορφή σου

Ανάλαφρα χρώματα ... ανόθευτα της ψυχής
αναδύουν αγνές ευωδιές
σαν της μουσκεμένης γης από τα πρωτοβρόχια
και του γιασεμιού την Άνοιξη.

Μια καρδιά κρυμμένη
στο ζεστό κουκούλι του έρωτα
αγωνιά να πετάξει με τα πολύχρωμα φτερά της πεταλούδας
και να φιλήσει τις εύθραυστες παπαρούνες
που κοκκινίζουν τη βαθιά σιωπή.
Το φεγγάρι απλώνει την ασημιά σκιά του ανάλαφρα
να μην ταράξει το γαλήνιο της θάλασσας.
Η καρδιά ελεύθερη τραγουδάει
έναν έρωτα επίγειο
και ντύνει το όνειρο με τη μορφή σου!!!

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Ένα όνειρο ευχή


Δολοφονημένος ο ΄μέχρι τώρα χρόνος
αναλωμένος σε πράγματα ανούσια.
Βασανισμένος σκλάβος του σκουριασμένου χρόνου
ο αιθεροβάμων εαυτός μου
ζητάει να βρει τη λύτρωση
στους ανέγγιχτους καρπούς
μιας ψυχής που αναδύει
γλυκιά αξόδευτη αγάπη.
Στον ανελέητο ήχο της σιωπής
μέσα στο αδειανό δωμάτιο
ακούω τον αντίλαλο της μοναξιάς.
Μουδιασμένο το κορμί και το μυαλό
με κρυφούς αειθαλείς καημούς
περιμένουν ένα χνάρι πνοής
που θα δώσει φτερά στην ψυχή
και θα σκορπίσει τους πιο σκοτεινούς φόβους
που φώλιασαν στην καρδιά μου.
Η ελπίδα που αρνείται πεισματικά το παρόν γίνεται φάρος
και το όνειρο γίνεται ευχή.

Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

Στα ριζά της καρδιάς μου
έχουν ανθίσει λουλούδια και υπάρχουν μπαξέδες
έχει πέσει ένας γόνιμος σπόρος
και σιωπηλά λουλούδια δίνουνε χρώμα
σ΄έναν ανεφάνταστο ουρανό
και μια γη διψασμένη
γεμάτη μενεξέδες και κρίνα
σε μια σιωπηλή πομπή θαυμάτων
Βυθισμένοι πόθοι ποτίζουν την αγάπη
κι ο ήλιος τραγουδάει την ελπίδα
που γελάει σαρκαστικά
διώχνοντας τους άφατους ιριδισμούς της θλίψης
Αγνές ευωδιές ραντίζουν τον εύθραυστο ουρανό
με μια θέληση να ξεδιψάσουν
με ερωτοσταλιές οι φυλλωσιές του νου μου.


Μπαξέδες

Στα ριζά της καρδιάς μου
έχουν ανθίσει λουλούδια και υπάρχουν μπαξέδες.
Γόνιμοι σπόροι φυτρώνουν
και σιωπηλά λουλούδια δίνουνε χρώμα
σ΄έναν ανέφελο ουρανό και μια γη διψασμένη
γεμάτη μενεξέδες και κρίνα
σε μια σιωπηλή πομπή θαυμάτων.
Βυθισμένοι πόθοι ποτίζουν την αγάπη
κι ο ήλιος τραγουδάει την ελπίδα
που γελάει σαρκαστικά διώχνοντας
τους άφατους ιριδισμούς της θλίψης.
Αγνές ευωδιές ραντίζουν τον εύθραυστο ουρανό
με μια θέληση να ξεδιψάσουν
με ερωτοσταλιές οι φυλλωσιές του νου μου.!!




Πέμπτη 7 Απριλίου 2016

Ανατολή

Με τον καιρό μου σύμμαχο
σιγοτραγουδώ τη μοναξιά
τη βάφω με μενεξεδένια χρώματα
και ξεγελώ τη μνήμη για να περάσει στη λήθη.
Με το βλέμμα στραμμένο
σ΄απομεινάρια από θύμισες
σπάζω τα δεσμά που με καθηλώνουν στο χθες
που ξέβαψε τα όνειρά μου.
Αμαρτίες και πάθη φλογισμένα
λάθη που έστησαν χορό
αρωματισμένα ψέμματα
που μύρωναν δήθεν την ψυχή μου
ταράζουν τη νηνεμία των αισθήσεών μου.
Στις ρωγμές της πίκρας μου
φυτεύω ανεμώνες
κι αποκοιμιέμαι στην κοίτη της αλήθειας
μ΄ένα ονειρικό νανούρισμα.
Με την καινούργια ανατολή
ανοίγω τις φτερούγες της ελευθερίας
και η ψυχή γεννιέται πάλι απ΄την αρχή
καταργεί το χρόνο κι αντικρίζει το φως!


Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Κρασί της μνήμης

Μέσα στο λευκό κρασί
κρασί της μνήμης
κρυμμένη η αγάπη ζωντανεύει
Μεθάει και ζωντανεύει τον έρωτα
που θέλησε να δραπετεύσει
Δακρυσμένα χαμόγελα
με τη γλυκιά γεύση
και το μεθύσι των στιγμών
στεγνώνουν τις στάλες της βροχής
κι ένα ουράνιο τόξο
αγκαλιάζει τη σκέψη
και γαληνεύει τη μαγική στιγμή
που συναντιούνται τα βλέμματα.
Και το κρασί της μνήμης
κρασί της λήθης πλέον
δείχνει το ξεκίνημα ενός νέου έρωτα
με τη γεύση του νέκταρ



Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016

Απάτριδες πατρίδες


Ανάσες πριονίζουν τον αγέρα
στο ακατοίκητο της γης
στο ανελέητο του πουθενά
Βουβοί λυγμοί και στεναγμοί
γεμάτοι έρωτα ανάμεσα σε πόνο και σε δάκρυ
Λέξεις,νοήματα πνιγμένα σε άκρατη σιωπή και απόγνωση.
Άνθρωποι που η ζωή
με τα απάνθρωπα τερτίπια της
θα τους μεταμορφώσει σε κατακτητές
στις απάτριδες νέες πατρίδες τους.
Στις πατρίδες που έθαψαν τα όνειρά τους
στα μαύρα βάθη της γαλάζιας θάλασσας
και στα λασπόνερα των ξερότοπων.
Όνειρα που κρέμασαν
στα συρματοπλέγματα
ποτισμένα με καημούς ,φόβους πολλά <<γιατί>>
ποτισμένα από το κλάμα τη βροχή
και τα ανελέητα κύματα.
Όνειρα γεμάτα μίσος για το περίσσεμα της αδικίας
όνειρα που περιμένουν να φυσήξει ζώσα πνοή
και να αναστήσει το Θεό τους
που καρτερεί στα νεκροζώντανα κύτταρά τους
σε μια γη που θα διψούν<< οι δικοί της σπόροι>>
και<< θα ψάχνουν χώρο>>χωρίς ζιζάνια
ν΄ανθίσουν και να καρποφορήσουν.
11-3-
2016

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

Το είδωλο

Αφουγκράσθηκα το χρόνο
Μου ψιθυρίζει μνήμες μισού αιώνα
Οι στάλες της βροχής που έγιναν ποτάμι
πότισαν τη νιότη μου.
Μαγεμένα ηλιοβασιλέματα από τον καιρό του έρωτα
μου θυμίζουν πως εκεί ορίζεται η ζωή μου.
σ΄ένα ηλιοβασίλεμα που θέλω να αιχμαλωτίσω
να μη φθάσει στη δύση του και κουρασμένο
ακουμπήσει τη λάμψη και τη φλόγα του
και σβήσει στην αγκαλιά της θάλασσας.
Βλέπω το είδωλό μου αυλακωμένο στον καθρέφτη.
Το αγαπώ.Είναι μόνο ένα είδωλο
με την ψευδαίσθηση πως είναι αληθινό.
Το αρχέγονο που πάντα ήξερα
αυτή είμαι εγώ.
Ένα παιδί που παίζω ανέμελα,αχόρταγα
στο παιχνίδι της ζωής που έμαθα
να πέφτω να σηκώνομαι
να αιμορραγώ και να γιατρεύομαι
να μαθαίνω από τα παθήματά μου
και να ξεμαθαίνω μέσα στη λήθη μου
να αγαπάω άνευ όρων και να αγκαλιάζω την πλάση όλη
σαν ο ουρανός να είναι ανέφελος κι ο κόσμος
γύρω μου ανόθευτος από το ξόδεμα της κακίας.
Εγώ είμαι το αρχέγονο μέσα μου
που ωριμάζει και γλυκίζει όπως οι καρποί πάνω στα δένδρα
με οδηγό την καρδιά που δείχνει το δρόμο της ταπεινότητας
και της αγάπης!!!!




Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016

Αχτίδα φωτός

Κοιμάμαι με μάτια ορθάνοιχτα
Καμιά αχτίδα φωτός
από τα φωτεινά όνειρά μου
να μην πάει χαμένη
Υφαίνω όνειρα με παραμυθένιους ήλιους
Ήλιους που σκορπίζουν κάθε σκοτεινιά γύρω μου.
Ήλιους που πυρπολούν με τη φλόγα τους
κάθε καρδιά και τη γεμίζουν με αγάπη
Κλαμένα μάτια
συννεφιασμένες σκέψεις
απελπισμένα θέλω
φωτίζονται
αλλάζουν υπόσταση
και κολυμπούν στο άπειρο
πολύχρωμα βαμμένα
Πλέκω με κόκκινη κλωστή
μουσικές ανήκουστες αγγελικές
τις ντύνω με παραμυθένιες ζωγραφιές
και ήχους σαν φωτιά
να κάψουν του κόσμου το ΑΔΙΚΟ.



Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

Ελπίδες


Τραπεζάκια έξω
και οι νέοι ρουφούν αχόρταγα
τις αχτίνες του ήλιου
που τους αφήνουν μια επιδερμική ευτυχία.
Νέοι μπροστά σε γεμάτα τασάκια
και μισοάδεια ποτήρια βάλσαμου
Η θάλασσα μαγεύει τη θωριά τους
και μαγνητίζει τα όνειρά τους
που είναι καλά κρυμμένα στους κόρφους τους.
Γίνεται χάρτης γίνεται σκέψη
ταξίδι και περιπέτεια.
Γίνεται ανάσα
αλμύρα και φως
στις σκοτεινές τους μέρες.
Οι φωνές τους σκάνε σαν μανιασμένες φουρτούνες
τις τρώει το αλάτι και το νερό
και σβήνουν στον παφλασμό της θάλασσας.
Τα γέλια τους καίγονται στην πορφυρένια δύση.
Ερωτικές ιστορίες τυλιγμένες σαν κόκκινες κλωστές
ξετυλίγονται μαζί με τα δαχτυλίδια του καπνού τους.
Όνειρα φορτωμένα
σε χάρτινες βαρκούλες
ξεκινούν για το γύρο του κόσμου.
Ελπίδες!



Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

Στιγμές της ζωής


Ονείρατα γνωστά πατήματα ορειβάτη σε κορφοβούνια
εκεί που οι θεοί αγναντεύουν πελάγη και γοργόνες
ανατολή και δύση
και οι άνθρωποι αναμετρούν τις δυνάμεις τους.
Λαγκάδια λίμνες θάλασσες
το οδοιπορικό
Κι εγώ ν΄αρμενίζω
σ΄όλες αυτές τις στιγμές
με το τρελοβάπορο του μυαλού μου
να πίνω κρασί και να μεθώ
από τις σκέψεις μου
να μαγεύομαι από το φως των μωβ λουλουδιών
και να χάνομαι στην απλότητα
της αγριοφράουλας και των σμέουρων.
Ο τζίτζικας με ξελογιάζει 
και το κελάηδημα του σπίνου
μου θυμίζει το Δημιουργό!
Στιγμές η ζωή μας
ένα τρελό ταξίδι
χωρίς πυξίδα και χωρίς γυρισμό!