Δεν έχει ψέμα στη ζωή να μην τελειώνει
Ελπίδες και όνειρα κρεμασμένα
στα νιόφερτα κλαράκια της άνοιξης
πέταξαν,έσβησαν σαν τα ανθάκια
που δεν πρόλαβαν να καρπίσουν
Μαραμένα χαμόγελα
ανείπωτα λόγια
ανεκπλήρωτες πεθυμιές
μες στο σκοτάδι της καρδιάς
πήραν το δρόμο της φυγής
και σεργιανούν σε λιβάδια μ΄αγάπανθους και κρίνα
τραγουδώντας το τραγούδι της σιωπής.
Όνειρα που καίγονται στην πορφυρένια δύση
και ανασταίνονται με την καινούργια ανατολή
Ένα άστρο κρεμασμένο στο στερέωμα
γίνεται πεφταστέρι
γίνεται ευχή
για ένα όνειρο
που θέλει να προβάλλει
με της ψυχής το ανεξάντλητο κουράγιο.

Διαψευσμένες ελπίδες

Για ένα αύριο
που τσακίζεται αργά και σταθερά

στα βράχια της καθημερινότητας
Η ανθρώπινη μοίρα χαρτογραφεί με το βλέμμα της
συμβιβασμούς του δήθεν πεπρωμένου
Ένας έρωτας δεμένος πισθάγκωνα
στο μεσιανό κατάρτι
ακολουθεί τις ατραπούς των μεγάλων ταξιδιών
με απέλπιδες προσπάθειες
να μη θυσιαστεί στο βωμό του μέλλοντος.
Του κορμιού τα κύματα με πάνε και με φέρνουν
και τα χαράματα με τον αποσπερίτη
σβήνει το χαμόγελο
με την εκπνοή του προσδοκώμενου
αφήνοντας γυμνό τον ουρανό
δίχως φεγγάρι και δίχως φως
και μια θάλασσα αταξίδευτη
να χτυπιέται στα κυρτά βράχια
και τις άνυδρες ακρογιαλιές
κουβαλώντας στους αφρούς και τις ρυτίδες της
τις αμαρτίες της ζητώντας τη λύτρωσή της.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Πόλη γεμάτη βουή κι αντάρα
Σκιές ντυμένες την ανθρώπινη φιγούρα με βλέμματα γεμάτα λαχτάρα
που φορούν τη χαρά και το γέλιο
τον πόνο και τη θλίψη.
Ψυχές διψασμένες για ζωή
Κορμιά πεινασμένα για έρωτα
Ιστορίες τρυφερές
σαν κόκκινες κλωστές
σ΄ένα ατέλειωτο μεθυστικό γιορτάσι
Ιστορίες απόγνωσης
σαν μαύρες κορδέλες
λες και προμηνύουν τη συντέλεια του κόσμου.
Φως και σκοτάδι.
Πόλη γεμάτη μνήμες
σε κρυφά περάσματα
και μεγαλόπρεπα κάστρα.
Ιστορίες δροσερές και φλύαρες
τις παίρνει ο αέρας στα διάφανα φτερά του
και τις μοιράζει στα τρίστρατα του κόσμου.
Μια πόλη που νανουρίζει
τα χρόνια που πέρασαν
στο άχρονο σύμπαν.
Μια πόλη φτωχομάνα
που αγωνιά για τα χρόνια που έρχονται!!!