Διαψευσμένες ελπίδες

Για ένα αύριο
που τσακίζεται αργά και σταθερά

στα βράχια της καθημερινότητας
Η ανθρώπινη μοίρα χαρτογραφεί με το βλέμμα της
συμβιβασμούς του δήθεν πεπρωμένου
Ένας έρωτας δεμένος πισθάγκωνα
στο μεσιανό κατάρτι
ακολουθεί τις ατραπούς των μεγάλων ταξιδιών
με απέλπιδες προσπάθειες
να μη θυσιαστεί στο βωμό του μέλλοντος.
Του κορμιού τα κύματα με πάνε και με φέρνουν
και τα χαράματα με τον αποσπερίτη
σβήνει το χαμόγελο
με την εκπνοή του προσδοκώμενου
αφήνοντας γυμνό τον ουρανό
δίχως φεγγάρι και δίχως φως
και μια θάλασσα αταξίδευτη
να χτυπιέται στα κυρτά βράχια
και τις άνυδρες ακρογιαλιές
κουβαλώντας στους αφρούς και τις ρυτίδες της
τις αμαρτίες της ζητώντας τη λύτρωσή της.