Δολοφονημένος ο ΄μέχρι τώρα χρόνος
αναλωμένος σε πράγματα ανούσια.
Βασανισμένος σκλάβος του σκουριασμένου χρόνου
ο αιθεροβάμων εαυτός μου
ζητάει να βρει τη λύτρωση
στους ανέγγιχτους καρπούς
μιας ψυχής που αναδύει
γλυκιά αξόδευτη αγάπη.
Στον ανελέητο ήχο της σιωπής
μέσα στο αδειανό δωμάτιο
ακούω τον αντίλαλο της μοναξιάς.
Μουδιασμένο το κορμί και το μυαλό
με κρυφούς αειθαλείς καημούς
περιμένουν ένα χνάρι πνοής
που θα δώσει φτερά στην ψυχή
και θα σκορπίσει τους πιο σκοτεινούς φόβους
που φώλιασαν στην καρδιά μου.
Η ελπίδα που αρνείται πεισματικά το παρόν γίνεται φάρος
και το όνειρο γίνεται ευχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου