Αχτίδα φωτός

Κοιμάμαι με μάτια ορθάνοιχτα
Καμιά αχτίδα φωτός
από τα φωτεινά όνειρά μου
να μην πάει χαμένη
Υφαίνω όνειρα με παραμυθένιους ήλιους
Ήλιους που σκορπίζουν κάθε σκοτεινιά γύρω μου.
Ήλιους που πυρπολούν με τη φλόγα τους
κάθε καρδιά και τη γεμίζουν με αγάπη
Κλαμένα μάτια
συννεφιασμένες σκέψεις
απελπισμένα θέλω
φωτίζονται
αλλάζουν υπόσταση
και κολυμπούν στο άπειρο
πολύχρωμα βαμμένα
Πλέκω με κόκκινη κλωστή
μουσικές ανήκουστες αγγελικές
τις ντύνω με παραμυθένιες ζωγραφιές
και ήχους σαν φωτιά
να κάψουν του κόσμου το ΑΔΙΚΟ.