Σαν άλλος Οδυσσέας στον νησί των Σειρήνων
ναυάγησα στης ελπίδας το νησί.
Αδύνατη η φυγή μου
ξονειρεύτηκε το όνειρο.
Ανελέητος ο ήχος των παφλασμών της θάλασσας
θρυμματίζει στα τυφλά τη σιωπή μου
Ο υγρός παράδεισος γύρω μου σβήνει τα όνειρα
που έπεσαν μέσα του σαν τους φλεγόμενους κομήτες
Ο απέραντος ορίζοντας με το λιανό φεγγάρι
κάνει το κορμί μου να λυπάται.
Μια ώριμη υπομονή
συντροφεύει τη μοναξιά μου/.
Άλαλη η ύπαρξή μου βρίσκεται
μες στη συνήχηση του απείρου
και ο νους σαν το μικρό παιδί ζωγραφίζει
με την οξύνουσα ομορφιά της χαραυγής
μια ζωή που φοράει γαλάζια όνειρα
και τρέχει με τον αγέρα!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου